กังขา หมายถึง ความสงสัย ความเคลือบแคลง
การุญภาพ
หมายถึง ความเป็นผู้มีความกรุณา
เกลศ
เป็นคำยืมสันสกฤตตรงกับคำบาลีว่า กิเลส หมายถึง เครื่องทำใจให้เศร้าหมอง ได้แก่
ความโลภ ความโกรธ ความหลง
แกล้ง
ในที่นี้หมายถึง ตั้งใจ เป็นความหมายที่ใช้กันในสมัยโบราณ
คุณานันต์ มาจากคำว่า คุณ+อนันต์ แปลว่า คุณมาก
จัตุสัจ หมายถึง
อริยสัจ4 คือ ความจริงอันประเสริฐ4ประการ ได้แก่ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ
มรรค
ชนกคุณ หมายถึง พระคุณของพ่อ
แดนไตร หมายถึง
โลกทั้ง3 ได้แก่ สวรรค์ มนุษยโลก และบาดาล หรือ กามภูมิ รูปภูมิ และอรูปภูมิ
ตราก มาจากคำว่า ตรากตรำ แปลว่า
ทนทำอย่างไม่คิดถึงความลำบาก
นมัสการ
หมายถึง การกราบ การไหว้ การคารวะ
นิรา หมายถึง
ไปจาก ไม่มี
นุกูล มาจากคำว่า อนุกูล หมายถึง เกื้อกูล สงเคราะห์
บูชไนย หมายถึง
พึงบูชา ควรบูชา เหมือนคำว่า ปูชนีย
บำราศ หมายถึง
จากไป
ปิตุ หมายถึง พ่อ บิดา
พสุนธรา หมายถึง
แผ่นดิน
ภควันต์ หมายถึง พระนามหนึ่งของพระพุทธเจ้า
อนุสาสน์ หมายถึง
คำสั่งสอน จากคำประพันธ์นี้ แปลว่า สอน
อัตถ์ หมายถึง
เนื้อความ
อาจริยคุณ มาจากคำว่า อาจริย+คุณ แปลว่า พระคุณของครู
อุตมงค์ หมายถึง
ส่วนที่สูงที่สุดของร่างกาย หมายถึง ศีรษะ
เอารสทศพล หมายถึง
บุตรของพระพุทธองค์ หมายถึง พระภิกษุ
โอฆ หมายถึง ห้วงน้ำ ในพระพุทธศาสนา หมายถึง
กิเลสที่ท่วมทับจิตใจของหมู่สัตว์
